A Review Of بیماری پارکینسون ویکی پدیا

A Review Of بیماری پارکینسون ویکی پدیا

Blog Article

پارکینسون نوعی بیماری است که بیشتر افراد سال‌خورده را درگیر می‌کند؛ اما در جوان‌ترها نیز ممکن است بُروز کند. علائم این بیماری حاصل تخریب تدریجی سلول‌های عصبی در بخش‌هایی از مغز میانی است که کنترل‌کننده‌ی حرکات بدن است. علائم اولیه چندان چندان مهم به‌نظر نمی‌رسند: احساس ضعف یا سفتی در یکی از اندام‌ها (مثل پا) یا احساس لرزشی خفیف در یکی از دست‌ها در هنگام استراحت. سرانجام، این لرزش‌ها بیشتر و گسترده‌تر و عضلات سفت می‌شوند؛ درنتیجه حرکات آهسته و توازن و هماهنگی بین اندام‌ها تضعیف می‌شود.

افراد در این مرحله به ویلچر نیاز دارند و اغلب نمی توانند بدون افتادن به تنهایی بایستند. برای جلوگیری از سقوط به کمک شبانه روزی نیاز است.

ورزش و تمرین بدنی از التهاب موجود در مغز کم می کند. از آن جایی که بیماری پارکینسون، اثرات منفی می گذارد بر روی ذهن و حافظه، ورزش و تمرین بدنی اهمیت زیادی پیدا می کند.

ناگفته نماند که مقصود از حرکات ورزشی می تواند ؛ شامل هر یک از موارد پیاده روی ، شنا یا به طور کلی هر نوع ورزشی که برای بیمار راحت است باشد.

برخی از افراد مبتلا به پارکینسون در بلع مشکل دارند. که می تواند منجر به پنومونی آسپیراسیون شود.

احساس سبکی سر یا غش‌کردن در زمان ایستادن (افت فشارخون وضعیتی)مقاله‌های بیماری پارکینسون اپارات مرتبط:کشف شواهدی دیگر مبنی بر ارتباط پارکینسون و نوعی باکتری روده‌ایپزشکی و درمان بیمارینشانه های آلزایمرعلائم اچ آی وی و ایدز

درمان ام اس

بالا رفتن سن به همراه التهاب و آسیب های سلولی، یکی از فاکتورهای اصلی در بروز این بیماری می باشد.

استالوو نیز قرصی است که از ترکیب کاربیدوپا/لوودوپا با انتاکاپن ساخته شده است.

بیماری پارکینسون با وجود برخی علائم قابل تشخیص مشخص می شود. این علائم شامل لرزش یا لرزش غیرقابل کنترل، عدم هماهنگی و مشکلات صحبت کردن است.

در حال حاضر ، هیچ درمانی برای زوال عقل بیماری پارکینسون وجود ندارد. به جای آن ، پزشک بر درمان علائم دیگر تمرکز می کند.

  با این حال ، آنها هنوز هم می توانند به اندازه کافی علائم را مدیریت کنند.

بسیاری از مردم در این مرحله از پارکینسون نمی توانند به تنهایی زندگی کنند زیرا زمان حرکت و زمان واکنش کاهش می یابد.

بسیاری از پزشکانی که این اختلال مغزی را تشخیص می‌دهند، برای طبقه‌بندی شدت علائم بر مقیاس رتبه‌بندی هوهن و یهر تکیه می‌کنند.